کد مطلب:33651 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

آدمیان كمتر یاد مرگ می كنند و این به دلیل همان غفلت عمومی ای است كه بر حیات همه ی ما انسانها سایه افكنده است. واقعا اگر پرده ی این غفلت دریده شود و آدمیان به طور مدام دستخوش همان اضطرابی شوند كه در حین مرگ به آنها دست می دهد، زندگی به این شكل كه اكنون هست، جریان نخواهد یافت. انسانها دچار نوعی دلسردی عمومی خواهند شد، تلاشها سستی خواهند گرفت، تعقیب اهداف از حالت كنونی خارج خواهد گردید و نهایتا حیات آدمیان شكل دیگری خواهد یافت. اما علی رغم این غفلت جاری، پیشوایان و رهبران فكری، صلاح انسانها را در این می دانستند كه امر مرگ را به یاد آنها بیاورند و با تذكاری همیشگی این امر بسیار مهم اما مغفول را از حالت ناآگاهانه به صورت آگاهانه درآورند. و به این ترتیب دست كم در نوادری این تنبه بسیار مهم را پدید آورند، تا حیات آنها الگو سرمشق دیگران واقع شود.